ناراحتیها را باید ابراز کرد
و گرنه بعدها می شود کابوس.
می شود تیک عصبی،
تنگی نفس،
می شود دسیسه چینی و بهانه جویی،
ناخن و لب جویدن
و تند تند پاها را تکان دادن
میشود تنهایی ..
می شود هرشب تنهایی ...
میشود زهر مار ...
میشود سر به دیوار زدن ...
میشود گوشه اتاق نشستن ...
میشود مرض ...
میشود یه پوست و استخون ...
میشود اصا نمیفهمی چی داری میگی چی میشنوی چی میپوشی ..
میشود لال و کور و شل و خل وضع ...
اخه ناراحتیت رو بی کی ابراز کنی ...
اصلا نمیاد بالا دیگه ..همون توی دلت مونده ...
هر کسی میگه بگو ...
میگم خوبم همین ...
نمیتونی حرف بزنی ...با لب حرف نمیزنم من ... با لب حرف زدن از یادم رفته ...
میتونی صدای اون داخلو بشنوی تا بگم برات ...
میشود من ..
میــــــــــــــــشود " من "
5 امتیاز + /
0 امتیاز - 1392/04/30 - 03:23
حرف دلــ بود یه جورایی عزیزم
1392/04/30 - 04:13